مصطفی چمران به تاریخ 18 اسفند 1311 در محلۀ «سرپولک» تهران متولد شد. دیپلم خود را از دبیرستان «البرز» دریافت کرد و به سال 1332 درست یک ماه پس از کودتای 28 مرداد، در رشتۀ الکترومکانیک دانشکدۀ فنی دانشگاه تهران پذیرفته شد و در سال 1336 با احراز رتبۀ اوّل، فارغ التحصیل گشت. دکتر چمران در سال 1337 با استفاده از بورس تحصیلی شاگردان ممتاز، به آمریکا اعزام شده و فوق لیسانس خود را با رتبۀ ممتاز از دانشگاهی در شهر «تگزاس» دریافت کرد. او تحصیلات خود را در دانشگاه «کالیفرنیا» ادامه داد و پس از سه سال، در رشتۀ «الکترونیک و فیزیک پلاسما» با درجۀ عالی «دکترا» اخذ نمود. دکتر چمران به سال 1340 با یک بانوی مسلمان آمریکایی ازدواج کرد که ثمرۀ آن، چهار فرزند بود. 

رمضان است و لذت سحری‌هایش و نمازهای صبحی که اول وقت خوانده می‌شوند، رمضان است و افطارهایی به طعم اَللّهُمَّ لَكَ صُمْنا...، رمضان است و روزه بردن‌‎هایش، رمضان است وعطش‌های مرثیه‌خوانش، رمضان است و شب‌های هزار ماهه‌اش... رمضان است و رمضان ماهی‌ست که اگر درک می‌کردیم عظمتش را، آرزویمان می‌شد سالمان سراسر رمضان باشد و بس... رمضان ماه «خاص» خداست و ماه خاص خدا داستانش متفاوت است با ماه‌های دیگر، خاطره‌های این ماه انگار پر رنگ‌ترند، قصه‌هایش انگار امضای رمضان دارند، امضایی که بوی آسمان می‌دهد، عطر بال فرشته، بوی خوش عاشقی... و پیامبر رحمت و مهربانی چه زیبا فرموده‌اند: «رمضان که فرا می‌رسد، درهای آسمان گشوده می‌شوند...

شاید اولین چیزی که با شنیدن اصطلاح "دروغ مصلحت آمیز" به ذهن همۀ ما می‌رسد جملۀ معروف سعدی یعنی همان "دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنه انگیز" باشد. جمله‌ای که پس از بیان شدن توسط این شاعر پرآوازۀ قرن هفتم، تبدیل به یکی از ضرب‌المثل‌های پرکاربرد ادبیات فارسی گشت و امروزه هم در هر کوی و برزنی از آن به عنوان شاهد استفاده می‌شود. امّا این‌که این ضرب‌المثل و کلا دروغ مصلحتی تا چه اندازه صحیح است و جایگاه واقعی آن در دین اسلام و فرهنگ غنی ایران کجاست، موضوعی است که تا حد زیادی مغفول مانده و همین امر باعث شده که این مفهوم صحیح در بسیاری از موارد به صورت ناصحیح و در جایگاه غیر واقعی خود مورد استفاده قرار گیرد. در این پرونده سعی کرده‌ایم با بررسی این مفهوم از زوایای مختلف و جمع‌بندی دیدگاه‌های متفاوت دراین‌باره، اندکی به روشن شدن بیشتر موضوع کمک کنیم.

سعدی علیه‌الرحمه در گلستانش حکایتی نقل می‌کند با این مضمون که آموزگاری سخت‌گیر در مکتبی به کودکان درس قرآن می‌داد تا جایی که به خاطر سخت‌گیری و تنبیهاتش او را از کار برکنار کرده و معلّمی را جانشین او می‌کنند که سخت‌گیری در شیوۀ آموزشش جایی نداشته است. امّا این جابه‌جایی نتیجه‌ای معکوس داده و کودکانِ مکتب‌خانه با سوءاستفاده از مهربانیِ آموزگار دوم، درس و مشق را به بازیچه می‌گیرند تا آن‌جا که مسئولین امر مجبور می‌شوند آموزگارِ نخست را بر سر کار خویش بازگردانند. سعدی نتیجۀ حکایتش را در دو بیت خلاصه کرده که اکثر ما مصرع دوم از بیت دومش را از زبان والدین و آموزگارانِ دوران تحصیلمان به وفور شنیده‌ایم: «پادشاهی پسر به مکتب داد/ لوح سیمینش بر کنار نهاد// بر سر لوح او نبشته به زر/ جور استاد به ز مهر پدر»هر ساله هفته‌ای که با روز شهادت استاد مرتضی مطهرّی آغاز می‌شود، هفتۀ معلّم نام گرفته است. هفته‌ای که در آن قرار است اندکی از زحمات معلّم‌ها جبران شود. معلّم‌هایی که جورشان از مهر پدر هم بهتر است.